M 137
***
To zostało powiedziane przez Zrealizowanego, powiedziane przez Arahata, i tak usłyszałam: „Mnisi, tego świętego życia nie żyje się w celu zwodzenia ludzi, w celu przypochlebiania się ludziom, w celu korzystania z zysku, honoru, i sławy, nie z ideą: 'Niech ludzie znają mnie takim'. To święte życie, mnisi, żyje się dla powściągliwości i porzucenia”. To jest znaczenie tego co powiedział Zrealizowany. To w odniesieniu do tego zostało powiedziane:
Zrealizowany nauczał świętego życia
Nie bazującego na tradycji,
Dla wiedzy i zrozumienia,
Prowadzącego i wtapiającego się w wygaszenie.
To jest ścieżka przemierzana przez wielkich,
Którą kroczą wzniośli mędrcy.
Ci którzy obierają ten kierunek,
Tak jak nauczał tego Przebudzony,
Uważając na instrukcje Nauczyciela
Osiągną zakończenie cierpienia.
*
To zostało powiedziane przez Zrealizowanego, powiedziane przez Arahata, i tak usłyszałam: „Mnisi, tego świętego życia nie żyje się w celu zwodzenia ludzi, w celu przypochlebiania się ludziom, w celu korzystania z zysku, honoru, i sławy, nie z ideą: 'Niech ludzie znają mnie takim'. To święte życie, mnisi, żyje się dla bezpośredniej wiedzy i zrozumienia”. To jest znaczenie tego co powiedział Zrealizowany. To w odniesieniu do tego zostało powiedziane:
Zrealizowany nauczał świętego życia
Nie bazującego na tradycji,
Dla wiedzy i zrozumienia,
Prowadzącego i wtapiającego się w wygaszenie.
To jest ścieżka przemierzana przez wielkich,
Którą kroczą wzniośli mędrcy.
Ci którzy obierają ten kierunek,
Tak jak nauczał tego Przebudzony,
Uważając na instrukcje Nauczyciela
Osiągną zakończenie cierpienia.
Itivuttaka 2. 35-36
***
Mnisi, załóżmy, że już zjadłem
odkładając resztę, nasyciłem się, skończyłem, myśląc dość
to tyle co potrzeba i pewna część wyżebranego jedzenia pozostała
do wyrzucenia. Wtedy przyjdzie dwóch mnichów, głodnych i słabych
i powiem im: „Mnisi już zjadłem odkładając resztę, nasyciłem
się skończyłem myśląc, dość to tyle co potrzeba i pewna część
wyżebranego jedzenia pozostała do wyrzucenia, jedzcie jeżeli
chcecie, jeżeli nie to wyrzucę to teraz tam gdzie nie ma zieleni
lub do wody, gdzie nie ma życia". Wtedy jeden z mnichów
pomyśli: "Zrealizowany już zjadł odkładając resztę,
nasycił się, skończył myśląc dość to tyle co potrzeba i pewna
część wyżebranego jedzenia pozostała do wyrzucenia; jeżeli nie
zjemy tego, Zrealizowany wyrzuci to teraz tam gdzie nie ma zieleni
lub do wody, gdzie nie ma życia. Ale to zostało powiedziane przez
Zrealizowanego: 'Mnisi, bądźcie moimi spadkobiercami w Dhammie, nie
w materialnych rzeczach' i teraz to jedzenie jest jedną z
materialnych rzeczy; załóżmy, że zamiast zjedzenia tego
wyżebranego posiłku spędzę noc i dzień głodny i słaby?" I
zamiast zjedzenia tego wyżebranego posiłku spędzi on noc i dzień
głodny i słaby. Wtedy drugi mnich pomyśli: "Zrealizowany już
zjadł odkładając resztę, nasycił się skończył myśląc dość
to tyle co potrzeba i pewna część wyżebranego jedzenia pozostała
do wyrzucenia; jeżeli nie zjemy tego, Zrealizowany wyrzuci to teraz
tam gdzie nie ma zieleni lub do wody, gdzie nie ma życia. Załóżmy,
ze zjem ten wyżebrany posiłek i spędzę noc i dzień ani głodny
ani słaby". I teraz chociaż ten mnich przez zjedzenie tego
wyżebranego posiłku spędził noc i dzień ani głodny ani słaby
to jednak ten pierwszy mnich jest bardziej szanowany i chwalony
przeze mnie. Dlaczego tak jest? Ponieważ to na długi czas przyczyni
się do ograniczenia jego zachcianek, zadowolenia, ścierania,
łatwego utrzymania i wzmożenia energii. Zatem mnisi bądźcie moimi
spadkobiercami w Dhammie nie w materialnych rzeczach. Kierowany
współczuciem dla was, pomyślałem jak moi uczniowie mogą być
moimi uczniami w Dhammie a nie moimi spadkobiercami w materialnych
rzeczach? M
3
